عالی. دقیقاً به همین خاطر ما سیاست‌های خروج را پیاده‌سازی کردیم.
هر رله Tor دارای یک سیاست خروج است که مشخص می‌کند چه آن رله نوع اتصال‌های خروجی را می‌پذیرد یا نمی‌پذیرد.
سیاست‌های خروج از طریق دایرکتوری به کلاینت‌های Tor منتشر می‌شوند، بنابراین کلاینت‌ها رله‌های خروجی را که به مقصد دلخواه آن‌ها نمی‌رود، به صورت خودکار انتخاب نمی‌کنند.
به‌این‌ترتیب هر رله می‌تواند در مورد سرویس‌ها، میزبان‌ها و شبکه‌هایی که می‌خواهد به آن‌ها اجازهٔ اتصال بدهد براساس پتانسیل سوءاستفاده و شرایط خود تصمیم‌گیری کند.
اگر از سیاست خروج پیش‌فرض استفاده می‌کنید، مدخل پشتیبانی را در مورد مشکلات احتمالی بخوانید و سپس راهنمایی‌های مایک پری را برای اجرای یک گرهٔ خروجی با کمترین دردسر بخوانید.
سیاست خروج پیش‌فرض اجازهٔ دسترسی به بسیاری از سرویس‌های محبوب را می‌دهد (مانند مرور وب)، اما برخی را به خاطر امکان سوءاستفاده (مانند ایمیل) و برخی را چون شبکهٔ Tor نمی‌تواند بار آن‌ها را تحمل کند (مانند درگاه‌های پیش‌فرض اشتراک‌گذاری فایل) محدود می‌کند.
شما می‌توانید سیاست خروج خود را با ویرایش فایل torrc تغییر دهید.
اگر می‌خواهید از بیشتر سوءاستفاده‌های بالقوه جلوگیری کنید، آن را روی «reject *:*» تنظیم کنید.
این تنظیم به معنای این است که رلهٔ شما برای رله‌کردن ترافیک در درون شبکهٔ Tor مورد استفاده قرار خواهد گرفت اما نه برای اتصال به وب‌سایت‌های خارجی یا سایر سرویس‌ها.
اگر به هرگونه اتصال خروجی اجازه می‌دهید، مطمئن شوید که ترجمهٔ نام کار می‌کند (یعنی رایانهٔ شما می‌تواند آدرس های اینترنتی را به‌درستی ترجمه کند).
اگر منابعی وجود دارند که رایانهٔ شما نمی‌تواند به آن‌ها دسترسی داشته باشد (برای نمونه، شما پشت فایروال یا فیلتر محتوا هستید)، لطفاً صراحتاً آن‌ها را در سیاست خروج خود پس بزنید، در غیر این صورت کاربران Tor نیز تحت‌تأثیر قرار می‌گیرند.